ηλωτός

-ή, -ό (AM ἡλωτός, -ή, -όν)

νεοελλ.

ζωολ. το αρσ. ως ουσ. ο ηλωτός

ακανθοπτερύγιος τελεόστεος ιχθύς τής οικογένειας περκιίδες

μσν.

αυτός που έχει σχήμα καρφιού

αρχ.

ο καρφωμένος, ο στερεωμένος με καρφιά.

[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. με την αρχ. και μσν. σημ. < ήλος + κατάλ. -ωτός (πρβλ. αγκαθ-ωτός, οδοντ-ωτός)

με τη νεοελλ. σημ. η λ. είναι αντιδάνεια, πρβλ. νεολατιν. helotus (πρβλ. ηλωτός)].